Muling Pagbangon
Noon
ako’y nabigo sa pag-abot ng aking ninais,
Pilit
kong ikinukubli ang luha sa aking pisngi,
Upang
walang makasaksi sa aking pagtangis;
Gusto
kong ipakitang masaya ako’t ngumingiti.
Ngunit
hindi ko kayang ikubli ang lahat ng nangyari,
Hindi
ko kinayang amining ako muli ay natalo,
Laman
ng isip ko’y hindi ko mapagwari,
Tuloy
sumulpot sakit ng katawang matagal napalang nakatago.
Pilit
kong nilabanan ang sakit pero hindi ko ito matakasan;
Para
itong aninong sumusuonod kahit saan at kailan.
Sa
takot na magkasakit muli ako’y talagang nag-ingat,
Mahigpit
kong pinagbawalan ang sarili sa pag-aaral ng magdamag.
Gayun
pala’y paraan ko’y bulok,
Kaya’t
ako’y natalo na naman at lugmok.
Ako’y
nahihiya sa balitang dala ko pauwi,
Na
ako na naman ay talunan at sawi.
Nahihiya
ako sa ’king nga magulang,
Na
siyang nagpaaral, nag-aruga’t nagpakahirap,
Mula
pa noong ako’y isinilang.
Para
sa ’king buhay sa hinaharap,
Ako’y
nagsimulang mag-unat ng paa,
Upang
kahit paunti unti ako’y may mapala,
Sa
bagong daang aking tinatahak,
Nawa’y
sa hinaharap ito’y magbigay ng kasiya’t galak.
Ako
ngayo’y gumagawa ng maliliit na hakbang,
Susulitin
ko ang natiitirang panahon.
Wala
akong mararating kung hindi ko susubukang,
Tahakin
ang bagong landas para sa ’king muling pagbangon.
0 Response to "Muling Pagbangon"
Post a Comment